Վարդան Աբովյան

Վարդան Աբովյան;
Ծնվել է	մայիսի 31, 1840
Ծննդավայր	Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	նոյեմբերի 16, 1896 (56 տարեկան)
Մահվան վայր	Վաղարշապատ, Երևանի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Գերեզման	Սուրբ Գայանե եկեղեցի
Կրթություն	Դորպատի կայսերական համալսարան
Աշխատավայր	Երևանի թեմական դպրոց և Գևորգյան հոգևոր ճեմարան
Ծնողներ	հայր՝ Խաչատուր Աբովյան
Երեխաներ	Լևոն Աբովյան և Վիկտորիա Աբովյան

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Աբովյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։Մահացել է 12 մայիս 2020

Վարդան Խաչատուրի Աբովյան (մայիսի 31, 1840(1840-05-31), Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն - նոյեմբերի 16, 1896(1896-11-16), Վաղարշապատ, Երևանի նահանգ, Ռուսական կայսրություն), հայ կրթական գործիչ։

Խաչատուր Աբովյանի որդին։

Կենսագրություն

Ծնվել է Թիֆլիսում։ Նախնական կրթությունն ստացել է տանը։ Հոր անհետացումից մեկ տարի հետո՝ 1849 թվականի աշնանը մոր՝ Էմիլիայի հետ Երևանից փոխադրվել է Թիֆլիս։ Ինը տարեկանից սովորել է Թիֆլիսի ազնվական գիմնազիայում։ Երկու տարի հետո ընդունվել է Ներսիսյան դպրոցը հայերենը կատարելագործելու համար։ 1854-1859 թվականներին սովորել է Խարկովի մասնավոր պանսիոնում, ապա՝ 1861-1862 թվականներին ուսումը շարունակել է Դորպատի համալսարանում, ստացել ռուսաց լեզվի կրտսեր ուսուցչի վկայական։ Ռուսաց լեզու, պատմություն, գեղագրություն է դասավանդել Լիֆլանդիայի նախ Ֆելին գյուղաքաղաքում, ապա Տալլինի (Էստոնիա) տարբեր ուսումնական հաստատություններում։ 1869 թվականի վերջերին վերադարձել է Հարավային Կովկաս և անմիջապես ուսուցչի պաշտոն ստացել Ախալքալաքում։ Ռուսերենի, պատմության և աշխարհագրության դասեր է տվել տղամարդկանց և կանանց գիմնազիաներում, տեղի հոգևոր դպրոցում։ Մեկ տարի հետո վերադարձել է Թիֆլիս, այստեղ մասնավոր դպրոցներում և գիմնազիաներում դասեր է տալիս նույն առարկաներից։ 1875 թվականին տեղափոխվել է Էջմիածին։ Այստեղ հինգ տարի ուսուցչություն է արել Գևորգյան ճեմարանում։ Այնուհետև տասը տարի ապրել է Երևանում և աշխատել թեմական դպրոցում որպես ուսուցիչ և դաստիարակ։ 1891-1896 թվականներին աշխատել է Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանում որպես դաստիարակ, միաժամանակ դասեր է տվել ռուսերենից, պատմությունից և աշխարհագրությունից^[1]։ Մահացել է Էջմիածնում և թաղվել Գայանե վանքի բակում^[2]։

Վարդան Աբովյանը մեծ ընտանիքի հայր է եղել։ Իր կնոջ՝ Կատարինե Աբովյան-Յարալյանի հետ ունեցել են ութ զավակ, որոնցից Խաչատուրը, Վահանն ու Պետրոսը մահացել են դեռ մանուկ հասակում^[1]։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 Լևոն Երիցյան, Մեծ լուսավորչի ժառանգները, Ե., «Հայաստան», 1971, էջ 5-12։
↑ Գառնիկ Ստեփանյան (1973). Կենսագրական բառարան, հատոր Ա. Երևան: «Հայաստան». էջ էջ 16.

[ԼԵ-1] 1,0 ^1,1 Լևոն Երիցյան, Մեծ լուսավորչի ժառանգները, Ե., «Հայաստան», 1971, էջ 5-12։

[2] Գառնիկ Ստեփանյան (1973). Կենսագրական բառարան, հատոր Ա. Երևան: «Հայաստան». էջ էջ 16.

[1]

[2]